Evelyne Vergote

ⒸEvelyneVergote

Sinds 1,5j (bijna 2j) werk ik full-time en dat wil zeggen van 's morgens 7u54-16u met een halfuur pauze. Wanneer ik 's avonds thuiskom plof ik het liefst in de zetel om te bekomen van de werkdag. Ik had deze blog al alvorens ik deze job had, dus ik moest een manier vinden om de twee te combineren. Wanneer ik zin had schreef ik een post. Maar opeens kreeg ik het in mijn hoofd om samen met mijn vriendin een andere blog op te richten. We hebben daar beiden lang over gepraat en voor we het wisten was onze blog geboren, bijna 1 jaar geleden ondertussen. Even later kreeg ik nog een gekke gedachte om op deze blog elke dag iets online te gooien. Dus op 1 Januari dit jaar startte ik met het dagelijks bloggen naast mijn full-time job en een tweede blog.

Een beetje crazy niet? Maar toch is dit nog redelijk te doen (vind ik zelf). Het is een kwestie van organiseren. Het bloggen kan je makkelijk inplannen (oh god, ben ik blij dat dat bestaat!) en zo kan ik op vaste momenten schrijven voor deze blog. Daar ik full-time werk en dus ook in het weekend werk van 7u54-11u42, is het een dubbele organisatie. Ik probeer vooral veel vooruit te schrijven, zodat ik niet elke dag hoef te piekeren dat er nog iets geschreven moet worden voor de volgende dag. Doch dat het al eens kan gebeuren dat ik geen inspiratie heb of er onverwachts iets tussenkomt waardoor ik dat plan even moet laten varen. Zo heb je misschien al gemerkt dat er niet elke dag op hetzelfde tijdstip een post online komt.

Voor mijn tweede blog moet ik dus ook nog tijd maken. Daar het makkelijker is omdat we daar met twee zijn. Wanneer het mij eens niet lukt om te schrijven communiceer ik dat door naar mijn vriendin en probeert zij iets online te zetten. In het begin werkten we niet met een schema en publiceerden maar wanneer we zin hadden. Nu bijna 1 jaar later evalueerden we onze werking en kwamen we tot de conclusie dat we vaker wilden gaan schrijven en op een vaster tijdstip. Dus hebben we een voor ons werkend schema opgemaakt. En daar proberen we ons zo veel mogelijk aan te houden. Als er dan iets niet lukt communiceren we dat naar elkaar en zoeken we naar een oplossing. Teamwork!

En zo werkt mijn leven op dit moment het best. Plannen, schrijven, inplannen, communiceren, .. Dat ik vooral nog lang mag blijven bloggen. Hier haal ik zoveel voldoening uit, je gelooft het niet. Vooral een dikke merci aan iedereen die blijft komen lezen en reageren. Betekent heel veel voor mij.