Evelyne Vergote

ⒸEvelyneVergote

Hallo, ik ben Latoya, een meisje met een visuele beperking en klein van gestalte. Ik woon in een tehuis en ga 3 dagen in de week vrijwillig werken. Twee halve dagen in een kleuterklas, 1 dag in een rusthuis. In het weekend ben ik bij mijn tante te vinden, maar ik ga wel eens op stap met vrienden in het dorp. Mijn verhaal speelt zich af in de kleuterklas. 

Kleuter
Die ochtend had ik hoofdpijn, maar dat heb ik wel meer de laatste tijd. Toch vertrok ik vol goede moed naar het busstation om de bus te nemen naar het werk. Op de bus was het druk en was er veel volk. Dus, mijn hoofdpijn werd erger. Op het werk aangekomen ging ik allereerst naar het secretariaat. Ik had namelijk geen pijnstiller bij. Ik stond te wachten en toen het mijn beurt was en ik de mevrouw achter de balie vroeg om een pijnstiller keek die mij heel vreemd aan. 'Wij geven geen pijnstillers aan kleuters' zei ze. Ik keek raar op en zei 'Het is niet voor de kleuters, het is voor mij. Ik heb barstende hoofdpijn'. Weer zei de mevrouw 'wij geven geen pijnstillers aan kleuters'.
Ik ging kwaad naar de klas en vertelde de kleuterjuf van dienst wat er was gebeurt. Zij begon te lachen, maar gaf mij een pijnstiller uit haar handtas. De juf zei 'waarschijnlijk zag de mevrouw jouw als kleuter omdat je klein bent, maar dan nog ben je te groot hoor' Dan begon ik ook te lachen en vanaf nu weet ik dat ik altijd een pijnstiller aan de juf mag vragen.

 Bedankt Latoya voor je verhaal! Wil jij ook zo'n verhaal met ons delen? Dan kan dit door te mailen naar vergevelyne@gmail.com met als onderwerp 'Op de koffie'. Ik ben benieuwd!